Ik kocht dus november 2 jaar geleden mijn 17" PowerBook bij Easyware leuven.
Waarom?
Omdat ik toen in Leuven woonde.
Het dingetje heeft mooi voor 1,5 jaartje meegedraaid tot in April/Mei dit jaar.
Ondertussen begon ik vorig schooljaar (07-08) mijn studie interieurarchitectuur in Antwerpen. Ik ging daar dus ook - net als studenten dat doen - op kot. Waardoor ik (even goed tellen...) vijf van de zeven (het zijn er toch zeven eh?) dagen van de week, in Antwerpen zit.
Toen men harde schijf dus voor de eerste maal crashte dacht ik dus (heel rationeel): "Ik heb meer kans om het ding terug op te gaan halen in Antwerpen, dan in Leuven."
Ik had namelijk ook nog een probleem met een ratelend geluid van mijn ventilator, en dat zou dan mooi allemaal in een keer opgelapt kunnen worden.
Daarop ben ik dus naar switch gestapt met men computer.
Daar bij switch waren ze allereerst heel vriendelijk (eerste indruk is beslissend zeker?). En samen met hen werd er over het bestek beslist.
Waar het eerste probleem al tevoorschijnn kwam. Ze hadden me namelijk (net zoals ze in elke dealer zeggen, klopt ook) verteld dat zo'n harde schijf wel op stock lag en dat de installatie van zulk een dingetje ongeveer een week kon duren. Ze zouden me op de hoogte brengen als het bestek opgesteld was, waarna ik hen kon vertellen het even door te faxen zodat ik de bevestiging op mijn beurt weer naar hen zou kunnen faxen. (de drie opties zijnde 1. je komt het bestek bij hen in de winkel tekenen 2. de hierboven vermelde manier 3. je ontvangt het bestek per post (altijd trouwens) en je stuurt het terug per post/brengt het binnen of faxt het terug)
Ik dus al ijverig op een telefoontje aan het wachten dat de fax onderwegen was, maar geen telefoontje en geen fax. Fijn begin dacht'k.
Volgende week ben ik vriendelijk naar hen toe gegaan en vertelden ze me dat ze het telefoontje overkeken hadden, maar dat het factuur al wel op de post was. Geen probleem, zoiets gebeurt, en ik heb toen het bestek dan maar in de winkel voor akkoord getekend. Ze zouden me hoe dan ook een week later telefoneren met het goede nieuws.
Een week gaat voorbij... Ik stap de winkel terug binnen om te vragen of het toestel reeds binnen was en kreeg een "dat kan nog wel even duren" te horen.
Nu: ik ben iemand die er niet goed tegen kan als ze in een winkel valse beloftes maken over tijd. Ik vind wachten geen probleem, dus ben ik van de opinie "als ze me zeggen dat het drie weken duurt, en het dan mss maar twee weken duurt, ben ik tevreden".
De harde schijf was dus op backorder geplaatst bij de leverancier. Het zou nog een weekje langer kunnen duren. Reden dat ze me na die week nog niet gebeld hadden: "het was er nog niet, waarom zouden we nog bellen?". Opnieuw werd er belofte gemaakt om hoe dan ook een week later contact met me op te nemen voor een verder verloop van de zaak.
Een week ging voorbij... En ik kreeg maar geen telefoontje; nog over goed nieuws, nog over slecht.
Hierop stapte ik hun winkeltje nog eens binnen met de vraag: "we zijn nu een week later, is mijn toestel er? of zijn er weer verdere 'complicaties?".
Deelde ze me even mee dat de backorder groter dan verwacht was, het zou dus nog een weekje langer kunnen duren. Dezelfde beloftes werden gemaakt i.v.m. dat telefoontje.
Tellen jullie even mee? 1+1+1=3
Fijn zo, een week later stapte ik hun winkeltje dus nogmaals binnen met hetzelfde vraagje. En dit maal hadden ze goed nieuws. De man die de installaties regelt wist hen (na een telefoontje van switch naar hem) te vertellen dat hij het toestel binnen de week terug in de winkel zou hebben WANT de harde schijven waren geleverd.
Het einde van het eerste hoofdstuk was daar. En een kleine week later kreeg ik (jawel) telefoon van switch met het blijde nieuws dat mijn toestel helemaal klaar was.
Ben het toestel dus ook onmiddelijk af kunnen gaan halen, aangezien ik toch al in antwerpen was. Die namiddag moest ik naar Gent een exhibitie gaan bijwonen van een vriend. En op de trein was ik weer volop gebruik aan het maken van mijn herstelde computer.
TOT
Ik 's avonds een filmpje moest renderen. Geheel plots hoorde ik dat ratelend geluid van de ventilator weerklinken. (iedereen denken: waar heb ik daar iets van gelezen... aja, vanboven)
Volgende dag was ik wederom in antwerpen, en heb ik me terug aangemeld bij switch met het probleem. Zij geloofden mij allereerst niet, maar nadat ik daar een kwartier op mijn computer werkte, een cd'tje converteren, filmpje renderen, internetten,... Hoorden zij het geluid ook eersthands en waren ze akkoord om het toestel terug binnen te nemen. Dit valt dan onder hun acht-dagen-policy, waardoor ik niets voor de herstelling zou moeten betalen, aangezien dit probleem reeds vermeld stond op het eerste probleem-factuur.
Ze vertelden me dat een herstelling van het gehele ventilator-bay-getrek een week duurt, en ik zéker een telefoontje mocht verwachten na een "goei week" (wat is dat nu voor tijdsaanduiding??), zeggende dat het toestel weer binnen was.
JAWEL, na een "goei week" (sjepappe ook: 14 DAGEN!!!), stapte ik switch binnen (zonder telefoontje) voor een update en het toestel lag klaar. Ze zouden me die namiddag gebeld hebben. SURE!
Waar echter nog een aardig probleempje kwam opduiken was toen ze me de rekening voorschotelde. U leest het goed allemaal: DE REKENING!
Van het gehele binnenbrengen binnen de acht-dagen-policy gedoe schoot geen ene kanker meer over. Ik kon zo mooi gaan opdraaien voor het geheel + werkuren!. Mooi niet dacht ik, en ik ging een rustig, geargumenteerd gesprek aan. Ze hielden voet bij stuk.
Wat nu komt klinkt allemaal heel onlogisch maar het is waargebeurt!
Ik had geluk dat mijn vader die dag in antwerpen was voor zaken en hij even kon langskomen bij switch om dit probleem te bespreken. Ikzelf was namelijk niet van plan dit factuur te betalen, WIE WEL? En toen mijn vader een gesprek gevoerd had met de zaakvoerder "kregen" we (genereus toch?) als compensatie hetvolgende: "we laten da werkuur valle, ma da onderdeel moete betale".
Het onderdeel betaalden we braafjes, en we waren (ik denk in dit geval beide partijen) opgelucht dat het zaakje afgerond was.
Einde hoofdstuk 2. OEF...
Hoofdstuk 3
Na mijn PowerBook terug twee hele weken benut te kunnen hebben, crashte men harde schijf wederom.
Nu voel ik me een klein beetje pisneidig worden want mijn examens zijn onderwegen en ik heb mijn computer nodig voor documenten te kunnen bekijken en werken te schrijven.
Na de pro's tegenover de con's te hebben gesteld, besloot ik het toestel dan toch maar weer bij switch binnen te brengen. Inmiddels had ik hier al aardig wat geschiedenis ingevuld met men toestel, en wisten zij er dus het meeste van. Opnieuw was een van de pro's dat ALS het toestel weer klaar was, ik het onmiddelijk zou kunnen afhalen en zo toch het meeste maken van mijn examen-periode mét computer.
Ik stapte switch daar dus wederom binnen met enerzijds een gevoel van kwaadheid/frustratie en anderszijds een gevoel van schaamte, want: wat moeten die mensen wel niet denken dat ik aan het doen ben met dat toestel. Ze zouden haast beginnen denken dat ik het met opzet aan het doen was.
Doch probeerde ze vriendelijk te blijven (uit de mond kwam vriendelijkheid, de lichaamstaal sprak anders), en ze namen het toestel weer binnen. Het zou een week duren en ik kreeg telefoon als het weer binnen was. 10 dagen later kreeg ik dus een telefoon en was ik heel blij toen ik opnam: switch belde! JEEJ!
Echter niet met goed nieuws, er waren wat complicaties opgetreden, de harde schijf-voorraad was uitegeput geraakt. We waren dus weer aanbeland bij het hele back-order verhaaltje: een weekje wachten.
We gaan nog eens even tellen eh:
3+3 (naar beneden afgerond dan nog)= 6
Week later, mijn examens ondertussen mooi gedaan (gelukt zonder computer nog wel) - ik heb namelijk maar 1,5 week examens, stap ik switch weer even binnen want ik kreeg maar geen telefoontje.
Ze hadden me niet gecontacteerd met als reden (wederom): "Als't er ni is moete we toch nie belle".
Ik wachte dus nog een paar dagen af. Wat nu een beetje de kloterij (sorrie voor het taalgebruik) van het hele zaakje begon te worden, was dat ik naar Italië vertrok voor een maand en ik (net zoals een ander, of althans sommigen), graag mijn computer meeneem op reis. Dat idee begon dus mooi in het gedrang te lopen, en daar hield ik geen goed gevoel op na.
Ik belde switch dus vijf dagen later (twee dagen voor mijn vertrek) even om te vragen of het toestel binnen was. Geen succes (ik weet niet hoe dikwijls ik nu al "een weekje" gezegd heb, maar er moet er alvast nog eentje bij), ik zou nog een weekje moeten afwachten.
Allemaal heel erg frusterend dus. Ik kon dat idee van mijn computer meenemen al mooi op men buik schrijven. Hoe dan ook (raar maar waar) besloot ik nog 1 laatste keer voor "och, wa gader aan doen", te gaan, en zonder computer te vertrekken.
Een vriend van me zou twee weken later ook afzakken naar Italië en er was misschien een waterkansje dat hij het toestel dan voor me mee zou kunnen brengen. Je weet maar nooit.
Zes dagen later krijg ik telefoon van switch: "uw toestel is terug binnen". JEEJ!
Ik belde men vriend om hem orders te geven mijn computer op te gaan halen. Hij stapt switch binnen, zegt dat hij "een" 17" PowerBook komt ophalen voor een vriend. En hij krijgt zomaar boem bats dat toestel mee. Daar krijg ik dus kriebels van: misschien volgende keer dat je een computer wil kopen die methode ook eens proberen, je weet maar nooit.
Hij neemt het toestel mooi voor me mee naar Italië en het is terug veilig en wel in men handjes.
Einde hoofdstuk 3. OEF!
Nog eventjes doorbijten jongens en meisjes, we zijn er bijna doorheen.
Ik vul al mijn persoonsgegevens in en ben klaar om te booten.
Gewapend met de sleutel voor het draadloos internet boot ik mijn computer, en voel ik dat het dit maal allemaal in orde is; hij is gemaakt.
Wat bij mij altijd eerst opdaagt als ik men computer boot, is de finder-balk, die dan mooi alle icoontjes inlaadt. Toen merkte ik al wat naars, het bluetooth-icoontje en het airport-icoontje daagden niet op. Geen erg veronderstelde ik: die moet je aanvinken dat ze hun status in de finder-balk weergeven.
Eenmaal in netwerksettings zag ik dat er helemaal geen Airport-device gelijst stond. Ik begon het al warm te krijgen.
Na wat neuzen in instellingen voor beiden bleutooth en airport terug aan de praat te krijgen dacht ik dat het misschien een grootschaalse OSX fout was. Ik installeerde OSX dus opnieuw, met een gehele clean-install maar het mocht niet zijn. Geen icoontjes, nog voor bluetooth, nog voor airport.
Heb toen prompt de telefoon opgenomen en naar switch gebeld, want ik wou nog binnen die 8-dagen-policy (van mijn k-ten) vallen, en hen tijdig van het probleem op de hoogte brengen.
Ik kreeg wat tips en commands voor tijdens het booten, maar het hielp allemaal niets. De module bluetooth/airport was waarschijnlijk stuk. De computer zou dus nogmaals binnen moeten gebracht worden.
Nu was ik in een ver verleden ooit in S&S Hasselt binnengestapt voor wat accesoires voor men iPod, en wat software voor men computer. Dit was indertijd dat ik Hasselt studeerde, en daar dus vijf dagen op zeven was.
En wat ik me nog van hen herrinerde dat het serieus vriendelijke mensen waren.
Aangezien switch helemaal uitgesloten was voor mij, nadat zij mij vermelde dat het toestel niet binnen de policy opgenomen zou worden (flauw), ging ik daar alvast geen voet meer binnen zetten.
Eenmaal thuis ben ik toen naar S&S gestapt met het probleem, en het zou allemaal gefixt zijn op een week tijd. Ze zouden me bellen met de bestekskosten.
Netjes een zes dagen later kreeg ik telefoon met verdere details over het bestek. Wat ze me bij switch vertelden was juist, en de module was stuk. Het geheel zou me (als jullie eventjes dat draadje terug opzoeken waarin ik het aldanniet akkoord verklaren van de herstelling van de airport-kaart bevraag) nog een aardig duitje kosten. Nog diezelfde dag belde ik hen terug met een bevestiging voor het bestek.
Het was aardig meegenomen dat telefonisch akkoord verklaren volstond en ik dus geen faxen/brieven meer zou moeten versturen, en ook niet nog eens voor een kribbel naar hasselt moest afzakken.
Vier dagen later kreeg ik wederom opnieuw telefoon, en mijn toestel was klaar.
Laten we dus zeggen dat ik (met aardig wat naar beneden af te ronden) 10 weken zonder toestel gezeten heb. Waarvan een "goei" negen dankzij switch waren.
Hopelijk hebbben jullie nu een beetje meer inzicht gekregen in mijn houding tegenover switch, en zien jullie nu een beetje in dat ik niet zomaar uit mijn nek sla.
Ik vraag me namelijk nog steeds af hoe dramatisch dit wel niet moet zijn voor een persoon waarvoor die computer het fundament van zijn zaak vormt. Stel u bent fotograaf (en ookal backt u alles netjes up) uw computer is 10 weken uit de deur, en u kan nergens verder terecht? Probeer dan maar eens rond te komen!!
Vriendelijke groeten,
Archibalt.
1 comment:
um. LONG
Post a Comment